Ufność, intuicja i wewnętrzne dziecko.

Jak zadbać o wewnętrzne dziecko, odzyskać ufność i intuicję?

Z rozczuleniem patrzymy na małe dzieci, które z otwartością i ufnością serca doświadczają świata, potrafią cieszyć się z drobnych rzeczy, zachwycają drobiazgami. W małej główce jest pełno marzeń, niczym nieskrępowana wyobraźnia podpowiada cudowne pomysły i obrazy.

Czasami pytamy się siebie… ja też taka byłam, taki byłem… gdzie się podziała ta mała dziewczynka, gdzie jest ten chłopiec? Gdzie to Moje wewnętrze dziecko? Jak o nie zadbałem? 

Tęsknimy za tą ufnością wobec świata i innych. A gdzie jest ufność wobec samego siebie?

No tak… jesteśmy dziećmi, a potem…. wszystko się zaciera, dorastamy. Ufność się topi, intuicja jest spychana poprzez wewnętrznego krytyka i wszelkie objawy logiki. Funkcjonując w określonej przestrzeni społeczno-kulturowej przyjmujemy określone zasady, wzorce, postawy. Można powiedzieć, że jesteśmy w pewien sposób programowani przez rodziców, najbliższe otoczenie, potem przez szkołę, kolejne instytucje, media…

Wszystko, co na zewnątrz niemal krzyczy do ciebie jaki powinieneś być, jaka powinnaś być. Słyszysz, że nie jesteś dość dobry, piękny, mądry, powinieneś zachowywać się w określony sposób….Patrzysz na kolorowe obrazki, uśmiechnięte twarze, które tak naprawdę są iluzją i stanowią wyłącznie uproszczony, nie zawsze zgodny z rzeczywistością obraz. Na podstawie tych szczątkowych informacji budujemy założenia, przypuszczenia. Tworzymy nasze wyobrażenia na temat danego człowieka nie mając tak naprawdę wglądu w szersze pole jego realnego doświadczenia. I wydaje nam się, że ktoś wiedzie ciekawsze, pełniejsze życie.

No właśnie „wydaje się”…Na tym etapie włącza się kolejny mechanizm – porównywanie – ocenianie. Odnosisz wszystko do siebie i wpadasz w pułapkę. „No tak... jestem beznadziejny, źle wyglądam, źle się odżywiam, nie ruszam się, mam beznadziejny związek, w pracy też jest niefajnie, pozwalam sobie na to i na tamto”...Znasz to…?

To właśnie pułapka porównywania oddala nas od głosu intuicji, a wewnętrzne dziecko czeka...

Zaczynasz warunkować swoje działania tym, co pochodzi ze świata zewnętrznego. To tak jakby ktoś przejmował kontrolę i odbiera ci w tym momencie wolną wolę, ktoś zabiera ci w tym momencie poczucie samostanowienia. Już nie podążasz za głosem serca, intuicją. Przestajesz ufać swoim odczuciom i osądom.

I co robisz….? Kurczysz się, Twoje wewnętrzne dziecko zamyka się  i gasisz światło w sobie. A to światło jest ci potrzebne, aby się budzić i czerpać z niego w łączności bezpośrednio ze Źródłem. Tam jest twoja siła, tam jest twoja moc, i tam jest źródło wszystkiego, z czego można czerpać w każdej chwili.

A tak naprawdę to, co czujesz jest tylko twoje, ty masz do tego dostęp, tylko ty wiesz jak pewne rzeczy na ciebie oddziaływają, co z tobą rezonuje i dokąd zmierzasz. Twoje życie jest twoją unikalną podróżą.

Tylko ty to wiesz. Nikt nie ma prawa mówić ci dokąd masz iść, nikt nie ma prawa ci mówić w jaki sposób masz to zrobić. To wszystko jest w tobie. Masz wolną wolę, masz jasną Duszę, Świetlistość, która w momencie dojścia do głosu jest w stanie zaprowadzić cię w miejsca z twoich marzeń, w miejsca twoich pragnień.

Więc teraz jest ten czas. Posłuchaj siebie od nowa. Daj sobie czas na ponowne odkrycie swojego wewnętrznego dziecka, swojej istoty – iskry Bożej. Zaprzyjaźnij się z nim. Zaufaj mu. Ono wie. Zawsze wiedziało.

I ufaj sobie, pielęgnuj to światełko w sobie, bo to światełko od Światła, od Źródła wszystkiego pochodzi.

A jeżeli nie wiesz jak znowu zaufać sobie i szukasz ponownie poznać swoje wewnętrzne dziecko, napisz do mnie lub zajrzyj TUTAJ, z czego możesz skorzystać, aby wrócić do siebie. Może sesja indywidualna, a może warsztaty...

Z miłością.

 Agnieszka Nowakowska – www.Santulana.pl 
Coaching holistyczny, regres terapeutyczny.